“У арітэктуры касцёла дойлід адхіляе патрабаванне абавязковай франтальнай сіметрыі, бо ўпэўнены, што толькі пры існаванні творчай свабоды магчыма дасягнуць жывога кампазіцыйнага руху архітэктурных мас. Кампазіцыя і архітэктура будынка разлічаны на ўспрыманне прасторы – да гэта заклікае яго дынамічная асіметрычнасць. Надзелены гіпертрафаванай пластычнасцю і маляўнічасцю храм по свайму характру набліжаецца да своеасаблівай архітэктурнай скульптуры.” – Доктар мастацтвазнаўства, Анатоль Кулагін.
